Goedemorgen! Vandaag een zwangerschapsupdate op woensdag in plaats van zondag. Moet kunnen, voor een keer. Zoals ik al eerder zei gooide het ziek zijn wat roet in de blog planning en met het oog op carnaval had ik zo’n vermoeden dat het zondag toch amper gelezen zou worden. Afijn, inmiddels dik de 33 weken voorbij, dus tijd voor een update! Ik moet wel even in mijn pregnancy brain graven om te zien wat er de afgelopen weken allemaal gebeurd is. ;-)

De baby

In de vorige update vertelde ik dat er een groeiecho op de planning stond voor week 30. Met de 20 weken echo lag ons meisje perfect op schema (zelfs een beetje te klein), maar omdat Faas groot was kreeg ik er dus één voor de zekerheid. Tegen onze verwachtingen in bleek ze ook ineens voor te lopen op de groei! Zo’n twee weken. Niets schrikbarends, ik ben inmiddels ook wel wat gewend na Faas (die dit termijn al 3 a 4 weken voorliep op de groei) maar zoals ik al zei, waren we wel een beetje verrast. Helaas was de placenta ook nog niet mooi mee omhoog gegroeid dus plande we voor week 34 een nieuwe echo in om te zien hoe het met de groei en de placenta gaat. Oh ja, mevrouw lag ook nog in stuit, haha. Maar nog genoeg tijd om te draaien uiteraard!
Met 32 weken liet baby ons ook nog flink schrikken: op een zondag voelde ik haar maar amper bewegen, terwijl ze normaal héél druk is. En ja, ik weet dat die drukte uiteindelijk iets minder wordt door beperkte bewegingsruimte maar zó’n verschil van de één op de andere dag baarde mij wel wat zorgen. Aan het begin van de avond besloot ik daarom gestrekt op de bank te gaan liggen, in afwachting van ‘de show’ die ze ons normaal geeft. Maar helaas, helemaal niets. Dan maar vroeg naar bed, op de linkerzij en een rustige buikademhaling. Ik geloof dat ik één minuscuul beweginkje heb gevoeld en toen was ik er klaar mee. Ik belde naar de verloskundige, maar die vond toch dat ik maar moest gaan slapen… Zoals je kunt begrijpen, lukte dat totaal niet: normaal word ik bij iedere draai wakker en voel ik haar midden in de nacht er regelmatig op los schoppen, maar nu lag ik de halve nacht – gespannen – wakker en gefocust op bewegingen die ik niet kreeg. Ik hing daarom ’s ochtends na 8.00 uur weer aan de telefoon en gelukkig kwam er een verloskundige langs. Al snel kregen we een bevestiging van een mooi kloppend hartje, maar ‘volgens protocol’ moest ik ook nog naar het ziekenhuis voor controles en een CTG van de baby.
Na een ochtendje ziekenhuis reden we gerustgesteld naar huis met een mooi CTG en een snelle echo of er genoeg vruchtwater was. Volgens alle metingen was ze super druk in de buik maar ik voelde niets of amper iets. Pas ’s avonds ging ze weer los en konden we genieten van ‘de grote aardverschuivingsshow’ ;-). Oh ja, ze lag nog steeds in stuit. Maar wederom, tijd genoeg om nog te draaien!

De buik

Terwijl ik het idee heb dat ik niet echt meer groei zeggen mijn kleren wel iets anders. De banden van mijn zwangerschapsbroeken gaan steeds minder ver over de buik, de shirts worden korter en mijn winterjas gaat moeilijker dicht. Het wordt hierdoor weer wat moeilijker om nog leuke kleding te dragen, maar eerlijk gezegd heb ik ook geen zin meer om nog van alles nieuw te gaan kopen voor die laatste weken.
Naast die onzekere zondag van weinig bewegingen in de buik gaat ze verder wel dagelijks los. Ik voel haar soms echt draaien (denk ik?) want dan voel ik een enórme druk aan de zijkant van de buik, wat soms zelfs pijnlijk is. Verder voel ik me erg ‘vol’ haha. De baarmoeder zit nu wel helemaal totaal het middenrif dus maagzuur is dagelijks aanwezig en het zorgt er ook voor dat ik af en toe wat benauwder ben. Maar een pak Rennies en rechtop zitten doet wonderen!

Eindelijk een grote spiegel in de gang zodat ik ook fatsoenlijke ‘bump selfies’ kan maken. ;-) Hierboven een foto van week 32 en 33

De babykamer

Jullie hebben eergisteren een update kunnen zien over de babykamer! Inmiddels staat een lekkere relaxstoel op de plek waar hij moet, hebben we de plankjes in huis en zijn de kast en commode ingericht. Tijd voor de laatste puntjes op de i: de plankjes ophangen, stylen en de kleertjes wassen. :-)

De kwaaltjes

Met de misselijkheid gaat het écht heel goed. Met medicijnen is het super onder controle en spuug ik nauwelijks. Overdag heb ik alleen weinig eetlust en drinken is echt een dingetje – dat lukt niet meer zo goed – maar ik ben zo blij dat ik mij zo goed voel. In principe kan ik ook alles weer eten. Wie had dat gedacht? Ik heb nog een paar keer gespuugd toen ik vorige week ziek op bed lag, maar dat was denk ik een combinatie van het ziek zijn en de HG.
Sinds week 15 heb ik bekkenklachten die inmiddels zo erg zijn dat ik toch maar (weer) de fysio heb opgebeld. Ik kon niet meer. Na dagen amper een stap kunnen zetten of met tranen in m’n ogen van de bank/uit bed te komen hoopte ik dat hij tóch nog een laatste redmiddel had. Na een aantal testjes bleek dat mijn bekken zo instabiel zijn als wat (wat ik eigenlijk al wist) en dat een bekkenband mijn laatste ‘verlichtende’ redmiddel kan zijn voor de laatste weken. Ik heb ‘m nu in bruikleen, door het ziek zijn heb ik het nog niet veel kunnen testen maar inmiddels ben ik een ochtendje op pad geweest en ik moet zeggen dat het mij wel meer steun biedt en ik het iets langer vol kan houden. Dus ik ga er nog wel één bestellen voor de laatste weken. Verder moet ik echt mijn leefregels toepassen en meer rust nemen. Ik ben te eigenwijs, maar luister nu wel iets beter want ik heb geen zin in een rolstoel of eventueel aanhoudende klachten na de bevalling.
Als laatste heb ik de verloskundige met 31 weken op een zondagavond moeten bellen (alweer -_-) omdat ik helemaal niet lekker was: heel de dag al super moe, ’s avonds op de bank extreem benauwd, druk op de borst, opgejaagd gevoel en pijn in de bovenbuik. Dit zijn symptomen die ik van Faas ken en toen was het ‘foute boel’ (zwangerschapsvergiftiging), dus ik raakte licht in paniek. Ik wilde zeker weten of ik zo de nacht in kon en dat het kwam doordat de baby zelf zo zat te drukken of dat het weer foute boel was. De verloskundige kwam direct langs en ze was zo lief. Ze deed wat testjes en mijn bloeddruk was weer aan het stijgen, maar nog niet zorgwekkend. Verder zou het kunnen komen door lichamelijke stress van het weekend (te veel gedaan) of inderdaad omdat de baby zo hoog lag te drukken. Ze lag toen – wederom – in stuit en d’r koppie lag helemaal bovenin, precies waar ik pijn had. Gerustgesteld gingen we naar bed. De volgende ochtend moest ik voor een bloeddruk controle bij de gynaecoloog maar gelukkig was die weer normaal!

Zo zie je maar, hier gaat geen week voorbij zonder gedoe. Haha. Ik zei van de week al: Altijd pret met Milou (en de baby) ;-). We lachen er achteraf maar om en we nemen alles maar zoals het komt. Meer kun je toch niet doen!

Deze week heb ik een rustige week zonder afspraken, volgende week (als ik bijna 35 weken zwanger ben) staat de groeiecho op de planning. Ik ben erg benieuwd! Verder houd ik mijn gemak, doe ik dagelijks een ‘klusje’ voor de baby of koop ik dingetjes die nog op het lijstje staan. Het is leuk om zo bezig te zijn met de zwangerschap en ik kan ook echt niet wachten tot ze er is! Maar, ze moet echt nog even blijven zitten. Tot die tijd genieten we ook extreem van onze ‘laatste weken’ als gezin van drie en probeer ik echt bewust deze weken mee te maken.

Fijne dag allemaal!